Na het Foo Camp en het BarCamp is er nu ook het klotekamp CloudCamp. Stuk voor stuk zijn het “unconferences”. In de praktijk wil dit zeggen dat het gewone conferenties zijn, maar dan niet in een chique hotel. En neen, ook niet – zoals de naam lijkt aan te geven – in een tentencomplex.
Er worden presentaties gegeven, waarbij PowerPoint niet wordt geschuwd, en er is al eens een panelgesprek. Dat wil zeggen dat je als deelnemer toch het grootste deel van de tijd moet zwijgen en luisteren – zoals bij een gewone conferentie, dus.
Dat is alvast mijn eerste indruk van het CloudCamp, dat vandaag voor het eerst in Europa plaatsvond, als we de editie in Groot-Brittannië tenminste even negeren. (Maar gezien de fletse liefde van de Britten voor Europa is dat niet eens ongepast.) Ik moest er wel wat vroeger vandoor dan gepland, waardoor ik het eigenlijke “unconference”-gedeelte heb gemist. De aanwezigen zouden namelijk worden opgesplitst in kleine groepjes, die rond één bepaald aspect konden discussiëren – vast het interessantste gedeelte, dus.
Wat alvast één groot verschil was met een klassieke conferentie: het evenement startte op tijd, de keynote speaker hield zich aan zijn spreektijd, en de deelnemers van het panelgesprek slaagden erin zich in een tijdbestek van één minuut voor te stellen. Als je die lui een minuut geeft, zijn ze doorgaans vertrokken voor een kwartier. Maar nu eens niet, dus – een verademing.
Ook origineel: blijkbaar werd het gebeuren gesponsord door Leffe. Behalve sinaasappelsap was dat biertje zowat het enige wat je er tijdens de breaks kon drinken. Het zal de discussies vast een pak levendiger hebben gemaakt. Ik had graag gezien hoe de aanwezige Amerikanen na een paar van die Leffes voor de dag kwamen. Volgens mij is daar nog gevochten (geweest) (geworden).
Tarry Singh, de keynote speaker en zowat de dichtstbijzijnde cloudguru, had blijkbaar iets sterker genomen dan Leffe. Ofwel lijdt hij aan een extreem geval van intellectueel ongeduld: bij alles wat hij vertelde, leek hij te denken – soms vertelde hij het er zelfs bij – dat zijn volgende idee nog véél interessanter was. En zodra hij daarover begon, zat hij alweer een statie verder. Spreken als een schaker, eigenlijk. En hij zei dingen als “Let the computer compute again.” En “deleveraging”, wat volgens mij alleen door boekhouders mag worden gebruikt. In speciale, voor de buitenwereld afgesloten ruimtes.
Al bij al een leuke boel daar op de Cloud-boot. Sommigen vonden het jammer dat er geen wifi was, maar volgens mij was dat een bewuste zet van de organisatoren. Want dan zit iedereen toch voortdurend zijn mails – of de waarde van zijn aandelen – te checken. En dan lijkt het weer wat meer op een gewone conferentie. En wie zit dáár op te wachten?