Right. Twee weken heb ik gezwegen (het Allerheiligen-weekend niet meegerekend, want dan zwijgt iedereen met een beetje verstand toch, niet?). Twee weken.
Maar nu is mijn geduld ten einde. Ze hebben erom gevraagd. Je raadt het al: “ze” zijn natuurlijk: de gangsters van Clickx. Toen ze me enkele weken gedwee, aandoenlijk bibberend en lichtjes stamelend kwamen melden dat de winnaars van de Site van het Jaar dit jaar in Gent zouden worden gevierd, leek het me klaar als een klontje. De smoking was al gestoomd (en, toegegeven, met een maatje of twee uitgenomen), het tarief voor exclusieve interviews aanzienlijk opgetrokken (“Maar alleen Roularta-bladen gaan dat kunnen betalen!”, piepte mijn manager. Heb ‘m uiteraard met een “So what?” de straat op gejaagd, maar hij bracht me toch wat aan het twijfelen…) en de kapper was al naarstig in de proefdrukken van de nieuwste Wallpaper* – het juni-nummer, meen ik – aan het bladeren voor wat inspiratie. Kortom: dat zootje freeloaders dat op zo’n prijsuitreiking afkomt als de doorsnee Wetstraat-journalist op Jean-Marie Dedecker ging op 10 december eens zien hoe je een overwinning in stijl viert.
Maar toen er al een hele week geen levende ziel te bekennen viel ter hoogte van de Clickx-redactie – terwijl er van een eenvoudig “Allez, proficiat!” toch niemand is doodgegaan (die ene onnozelaar is gewoon op dat bierglas gevallen, ok?) – begon ik een beetje onraad te ruiken.
(Zo ziet de Clickx-redactie er dus uit als er iets aan de hand is:)
En ik kan je verzekeren: de geur van onraad lijkt verdacht veel op de geur van verraad: een beetje zurig, met een duidelijk aroma van afgunst, aangezet met een vleugje angstzweet en een snuifje – hoe zal ik het zeggen? – schijterigheid.
En toen kwam de aap uit de mouw. Enfin, toen kwam de hoofdredacteur uit de kartonnen doos waarin volgens het opschrift een 22-inch monitor van Viewsonic hoorde te zitten. “Heu ja, waarde collega, kijk, euh…”, begon hij. “We kunnen er ook niet aan doen, hoor. Wij… euh, wij vinden jouw blog natuuuuuuuuuuuurlijk de beste blog van het jaar! Absoluut. In alle categorieën zelfs, misschien met uitzondering van Groepsblog… Al-al-alhoewel, wacht, nee, ook in die categorie, ja, toch wel. Sorry. Maar euh… Luister, ik zal het zeggen zoals het is: het gaat over geld. Je weet het: het gaat niet zo goed meer met Clickx. Als we nog vijftien nummers per editie verkopen, zijn we al content. Zo erg is het, echt waar. Tja, dan moeten we natuurlijk op zoek naar alternatieve bronnen van inkomsten, nietwaar? En die Site van het Jaar, geloof me, da’s een echte goudmijn. Je moest eens weten wat we hier al hebben zien binnenkomen sinds we de nominaties bekendgemaakt hebben. Kijk, hier: Bart Van Belle van Youth Sentiment: 2.000 euro! En Jimmy Kets: die stuurde ons al het materiaal op dat hij gewonnen heeft met de Nikon Press Photo Awards – “Moet die Japansen brol toch niet hebben”, schrijft hij, maar voor ons is dat natuurlijk wel schoon gerief, natuurlijk. De mannen van Asfaltkonijn doen nog straffer. Ik weet het, het zou een totaal onterechte winnaar zijn, maar ze hebben me vorige week wel de sleutels in mijn handen gestoken van die Chevrolet Captiva, waarmee ze na de uitreiking van de bwards twee weken mee mochten rijden – en die ze uiteraard nooit hebben teruggegeven! Wat wil je, ze hebben er Clo mee naar huis gevoerd na die bwards en euh… Maar soit, we dwalen af. Kijk hier, nog een mooie: een gratis schrijfcursus voor de hele redactie van Clickx van ene Michel Vuylsteke. Weliswaar als we hem niet als winnaar uitroepen, maar toch mooi meegenomen, nietwaar? Dat kunnen we hier allemaal toch best… Nee, nee, jij niet, natuurlijk, jij niet. Dat was maar bij wijze van… Goh, moet je hier kijken: 10.000 euro van Disk Idee (“Hebben we vijf massatests voor moeten verkopen aan de hoogst biedende”), 7.500 euro van Resto.be (“Ons eigen tarief voor een goed recensie, volstaat dat?”), 12.000 euro van Anderlecht Online (“Ja, we hebben er wat voor over om nog eens iets te winnen”) en hier – niet te geloven: 50.000 euro van Humo. Wat stond daar ook alweer bij? Ah ja: “de integrale onkostennota voor de eerste week van november van Aimé Van Hecke”. Over opoffering gesproken!”
Enfin, zo ging het nog een tijdje door (“11.11.11 – waarom hebben die zoveel stickers verkocht dit jaar, denk je?”) en door (“Basket Jeppe Eppegem? Heu, da’s mijne nonkel.”), tot het er uiteindelijk nog uitkwam ook: “En daarbij: jij kan niet meedoen, want je bent een werknemer van deze uitgeverij en dat zou nogal eens naar belangenvermenging kunnen ruiken, vindt de baas. Nèm.”
Ik heb ‘m uiteraard meteen iets héél anders laten ruiken. Belangenvermenging, belangenvermenging… Wie zit er achter Gamespot.be en ZDNet.be, denk je? Ik ben eens benieuwd wat die hebben geboden…
Wacht maar, ze zijn nog niet van me af, die bende amateurgangsters!