Tags

Ondernemers krijgen te weinig respect.

Ik krijg stilaan de wubbes van dit soort opmerkingen. Als ondernemers – waarvoor ik in se wel bewondering heb – klagen dat ze te weinig respect krijgen, dan hebben ze dat in hoofdzaak aan zichzelf te danken.

(c) cucchiaio on Flickr.com

(c) cucchiaio on Flickr.com

Een beetje ondernemer weet namelijk dat reputaties hoofdzakelijk in de pers worden gemaakt. En waar komen ondernemers doorgaans mee in de gazet? Een losse greep:

Fraude en gesjoemel. Lang vóór er met software werd gesjoemeld, besteedden ondernemers en fiscalisten al enorme inspanningen aan het bedenken van manieren om zo weinig mogelijk belastingen te betalen. Ondernemers hebben vaak de mond vol over “het najagen van dromen” en “een eigen zaak beginnen omdat het kriebelt”, maar in de praktijk zie je dat simpel geldgewin vaak de drijfveer is. Waarvoor alle middelen goed zijn, blijkbaar. Toegegeven: het is ook een vorm van creativiteit. En toewijding.

Het onvoorwaardelijk vooropstellen van economische belangen. Alsof er in het leven (en in de maatschappij) geen andere belangrijke prioriteiten bestaan. Economie de motor van de maatschappij? Bewijs dat eerst maar eens, makker. Zie ook: “ontslagrondes” verdedigen. Wat haast als een spelletje, of een dans klinkt. Terwijl het over mensenlevens, slapeloze nachten, tweedehandskledij, goedkope en dus ongezonde voeding, geschrapte schoolreizen en gefnuikte dromen gaat.

Mopperen over de hoge loonkost. Dat is in België duidelijk een probleem, maar werknemers – die daar weinig aan kunnen doen – proberen opzadelen met een schuldgevoel is a) niet eerlijk, en b) niet verstandig. De doorsnee-burger vertaalt dat namelijk als: mijn baas vindt dat ik te veel verdien, terwijl ik maar een fractie van zijn loon krijg. Leg het maar uit.

Mopperen over gebrek aan respect. Terug naar Start, u ontvangt geen 100 euro.

En dan zijn we verwonderd dat zo weinig mensen geneigd zijn om een eigen zaak te starten… Een beetje meer lichtende voorbeelden zouden volgens mij geen kwaad kunnen. Zo moeilijk is het overigens niet: gewoon actief en passioneel communiceren over wat je drijft als ondernemer, hoe je er als ondernemer toch in slaagt om af en toe je economische belangen opzij te zetten voor een groter goed, hoe dankbaar je bent voor de mensen die je succes mee mogelijk maken, enzovoort.

Iemand als Wouter Torfs slaagt er – op een enkele uitschuiver na – bijvoorbeeld in om hoofdzakelijk positief te communiceren. Geregeld de lof van zijn personeel te bezingen. Beseffen dat er meer is in het leven dan geld verdienen alleen. Laten we er geen heilige van maken, maar zo moesten er meer zijn. Wie blijft zagen en neuten, kan wat mij betreft keihard naar zijn respect fluiten.