Zwijgen is zilver, spreken is goud. En bloggen? Geen Olympische discipline, hoop ik, of ik was al lang gediskwalificeerd. Acht weken stilte, begot – ben ik niet beschaamd? Welnee. Wie heeft me gemist? Wie heeft me gebeld, gemaild, ge’sms’t, gemessenget, opgezocht, laten opsporen? Zo’n zorgwekkende verdwijning was het blijkbaar niet. Of ik heb lezers met veel vertrouwen in mij. Of luie, onverschillige lezers, dat kan ook, natuurlijk.
Maar laten we de koe bij de horens vatten en meteen naast een gegeven paard zetten. BVLG heeft me namelijk een blog award toegekend – weliswaar eerder ter aansporing dan als beloning van een weergaloze prestatie – en het zou niet schoon van mij zijn om zijn vertrouwen te beschamen, natuurlijk. Vandaar deze verrijzenis.
Ik ben blijkbaar niet de enige. An blijft dapper zwijgen over haar meisjes, maar is in een andere gedaante teruggekeerd naar de blogwereld. Een seksistisch initiatief, daar kunnen we doorgaans niet mee lachen, maar wel interessant. Als je geïnteresseerd bent in fotografie, tenminste.
Nog een ex-collega die aan het bloggen is geslaan, is… euh, Maya, zoals ze haar alter ego heeft gedoopt. Ze levert geregeld leuke verhaaltjes af, en fans van kolderieke kinderpraat (dat is pas een naam voor een blog) zijn hier ook al aan het juiste adres. Als iemand die je kent plots voor zichzelf en haar gezin andere namen gebruikt, komt dat behoorlijk onwennig over. Maar ik begrijp het ergens wel. Ik heb ook de namen van mijn vriendin en onze kinderen nog nooit gebruikt (ook al omdat ik weet dat la mama daar maar matig op gesteld is…). Lastig, hoor, aangezien we niet getrouwd zijn, kan ik haar niet eens omschrijven als “mijn wijf”. Ach, ieder huisje…
Dat is overigens niet eens de ergste vorm van zelfcensuur die ik hanteer. Je moest eens weten waarover ik allemaal niet blog! Hier wordt danig op de lip gebeten. Paragrafen sneuvelen als wereldrecords op de Olympische Spelen. Geniale invallen stranden op een zucht van de server. Dat is overigens zowat de voornaamste reden waarom het hier de voorbije maanden zo stil is geweest. Heeft het wel zin om ermee door te gaan als het dan toch met de handrem op gebeurt? Het oordeel van de jury is nog steeds hangende, maar ik ben voorlopig vrij op borgtocht. We zien wel…
Tijd vinden om eens wat gedachten samen te rapen en in vlot verteerbare lectuur te gieten, is natuurlijk een ander probleem. Wat dat betreft, sta ik er over enkele weken misschien wat beter voor. Ik ga namelijk nog eens van werk veranderen. Zo’n typisch offer you can’t refuse, vrees ik. Enkele weken geleden – op een heel hete dag die eindigde in een hels onweer – nodigde de baas van het pr-bureau Quadrant Communications (voor alle duidelijkheid: niet deze jongens) me uit om een pint te gaan drinken, en voor ik het wist, lag daar een mooi voorstel voor mijn neus. Alleen al het feit dat ze in Gent gevestigd zijn, was eigenlijk al voldoende. En het kantoor is zo dicht bij de deur dat ik er in geval van nood zelfs te voet naartoe kan. Het feit dat ik enorm geloof in hun manier van werken – zij waren het externe bureau waar Microsoft mee werkte toen ik daar nog PR deed – en al mijn toekomstige collega’s al vrij tot enorm goed ken, speelt natuurlijk ook in hun voordeel. Ik kijk er echt naar uit, al vind ik het doodjammer dat mijn tijd op de planeet Minoc er bijna op zit. (Ja, Sir Buddhard, ik weet dat Minoc een wereld is en geen planeet, maar het klinkt wel als een andere planeet, niet?) Het is daar zo’n toffe club en er zit daar zoveel talent bijeen – en dat zeg ik echt niet omdat ik daar nog terug naartoe moet om allerlei verhalen en interviews te pitchen 🙂 – maar qua timing konden we het wellicht niet slechter hebben getroffen. En Turnhout lijkt soms ook wel op een andere planeet, zeker als je weer maar eens een eeuwigheid staat aan te schuiven in het verre van idyllische Waasland…
Blijft enkel nog de vraag: wie verdient er nog een Brilliante Bloggio of zo? (Schorzio!) Ik heb niet altijd gecontroleerd of onderstaande genomineerden de prijs al eerder hadden gekregen, en het kan me ook eerlijk gezegd gene ene moer schelen als jullie er iets mee doen of niet (mijn vorige ervaring met blogstokjes heeft me niet bepaald veel enthousiaster gemaakt voor dit soort praktijken), maar dit is gewoon een bedankje voor het leesplezier.
– Andhi.be (kan wel een hart onder de riem gebruiken, dacht ik zo)
– ‘Cross The Breeze (wie van Mustangs houdt, kan niet slecht zijn)
– De Graeve & Dochters (geen familie, wel verwant)
– Picchicks (verdient de prijs voor de strijdlust)
– Public Related (een van de weinige PR-mensen die fijn – maw: niet-academisch – bloggen)
– Stoffel’s Place (is zo vriendelijk om te berichten over De Vijand)
– Suits You (een aanmoedigingsprijs)
Knock ‘em dead.