Hoe de platenwinkel in het stomme stadje W. destijds heette, ben ik helaas vergeten. De naam van de kerel achter de toonbank ook. Maar wat ze ooit betekenden zal me altijd bijblijven: de min of meer geheime poort naar een wereld waarin allerlei undergroundgroepjes ten dans speelden. Het was onze introductie tot Joy Division (de echte, niet die disneyversies van Interpol en Editors), de vroege Simple Minds, Echo & The Bunnymen, The Sound, et j’en passé. Foute boel, zult u zeggen, en daar verdient u terecht een toek op uw nu al weinig flatterend bakkes voor.
Het was gewoon de soundtrack van onze generatie. De rekwisietenlijst voor de film is kort: zwarte kledij, grijze hemels, kapotte fietsen en een fles Pisang fucking Ambon.
Het internet was toen nog maar een vaag idee dat maar bleef liggen wachten tot Al Gore zijn vrouw had geholpen om op zowat elke opwindende plaat een sticker met “Advisory Lyrics” te plakken. En dus waren we wel verplicht om op tijd en stond naar de platenwinkel te trekken om er te luisteren wat voor nieuws er nu alweer op dat heerlijk glimmende vinly (jaja, oude-zakken-spoiler!) was toevertrouwd. Die platen kopen hoefde blijkbaar niet, de uitbater – laten we hem Nico noemen – was al blij dat hij ons kon verbazen met de nieuwste van Throbbing Gristle of andere Einsturzende Neubauten. Ik denk dat ik ooit maar vijf platen van de man heb gekocht.
Nico’s platenwinkel is al lang dicht. Als ik me niet vergis, worden er nu pralines verkocht. Maar Nico leeft nog, zo heb ik van de week ontdekt. Hij zet allerlei nieuwe plaatjes op Deezer, zodat we er eens van kunnen proeven. En zo bijvoorbeeld zelf uitmaken hoe goed de cd’s zijn die in de krant of in de Humo een veelbelovende recensie hebben gekregen. Wat dat wil in werkelijkheid nogal eens tegenvallen. Fijn dat er nu een goed werkende online bullshit detector is.
De oogst tot nu toe: val me niet meer lastig met hippe bandjes als Apparat Organ Quartet, Isolee, Camera Obscura en Goldfrapp, want die zijn allemaal door de mand gevallen alsof Newton ze zelf nog een duwtje is komen geven. Psapp (geen typo) en Gravenhurst mogen dan weer in de categorie Ontdekkingen neervlijen. Downloaden die handel? Geen denken aan. Ik zal ze wel netjes ergens online kopen (als ze tenminste online te vinden zijn, want ook dat is niet altijd zo evident).
Er is blijkbaar nog een onnozele discussie aan de gang over het feit of Deezer al dan niet legaal is. Ze willen het maar niet snappen, die lui van de platenfirma’s. Begrijpen ze echt niet dat zo’n site mensen als mij aanzet tot het kopen van muziek? De diehard downloaders zul je niet tegenhouden met zo’n juridisch achterhoedegevecht, dus verwelkom in godsnaam dit initiatief en werk ermee samen! Maar nee, er verschijnen advertenties op de site en daarvan moeten en zullen de inkomsten met de artiesten worden gedeeld. Ze zullen blij zijn.
Ach, Nico had zijn winkeltje nooit mogen sluiten.