Tags
Knack-redacteur Joël De Ceulaer heeft zich voorgenomen om voor onbepaalde tijd geen meningen meer te spuien, maar liet vlak voor zijn opinievasten toch nog een mooi exemplaar op de mensheid los: de VRT moet een sociaal netwerk voor tieners voorzien.
’t Spel was uiteraard meteen espe. Deze namiddag (niet mijn meest productieve namiddag, moet ik grif toegeven) discussieerde ik online al met verschillende mensen over die stelling, een discussie die zowat beslecht lijkt met deze prima blogpost van Thomas Smolders.
“Lijkt”, want hoewel ik het grotendeels met Thomas eens ben over de eventuele slaagkansen van zo’n onderneming (spoiler: eerder aan de lage kant), vind ik niet dat de vraag van Joël daarmee beantwoord is.
Lees maar eens hoe de VRT zijn openbare opdracht omschrijft:
Als openbare omroeporganisatie heeft de VRT de opdracht een zo groot mogelijk aantal mediagebruikers te bereiken met een diversiteit aan hoogkwalitatieve programma’s die de belangstelling van de mediagebruikers wekken en eraan voldoen.
(…)Het programma-aanbod wordt op een aangepaste manier gericht op bepaalde bevolkings- en leeftijdsgroepen, meer in het bijzonder op de kinderen en de jeugd.
(…)
Kort samengevat: de VRT moet ook de jongeren bereiken en zich daarvoor aan de wensen van die doelgroep aanpassen. Uit verschillende studies blijkt echter dat jongeren steeds vaker tv-programma’s kijken op andere toestellen dan een tv-toestel. Een gevolg daarvan is dat zenders, zoals de VRT, stilaan hun greep op de kijker verliezen – aan Youtube, Netflix, torrentsites, enzovoort. Voor een openbare zender betekent dat simpelweg dat ze hun opdracht niet helemaal naar behoren kunnen uitvoeren.
Daar moeten ze dus iets aan doen. Alles online ter beschikking stellen gaat niet volstaan om dit probleem op te lossen. Het is niet omdat al je programma’s beschikbaar zijn dat iedereen er meteen ook naar begint te kijken. Er is promotie nodig; je moet ze er naartoe lokken.
Kan dat via een apart sociaal netwerk? De kans lijkt me klein, maar toch de moeite waard om te bestuderen. Voor kleine kinderen doet de VRT dat al – met succes, zoals Maarten Janssen, de netmanager van Ketnet, onderaan het opiniestuk van Joël terecht meldt. Maar in die leeftijdscategorie heeft de VRT uiteraard niet te vrezen van de concurrentie van Amerikaanse, in VC-kapitaal zwelgende en privacykwesties lustig negerende sociale netwerken (want kindjes hebben geen kredietkaartjes en kunnen dus niet shoppen-shoppen-shoppen, waardoor ze commercieel zowat even interessant zijn als een Grieks beleggingsfonds).
Is dat haalbaar voor een iets oudere doelgroep – pakweg twaalf- tot zestienjarigen? Met exclusieve content – excuseer: fragmenten – uit de tv-programma’s waar deze doelgroep graag naar kijkt? Waar je je dichtbij populaire presentatoren en acteurs waant (en ander schoon volk waar ze fan van zijn)? Waar je kunt meedoen aan wedstrijden die de leeftijdsgroep op het lijf geschreven is? Met chatsessies, nieuwtjes, spelletjes en dies meer?
Zowat alle (vaak zelfverklaarde) experts zijn het erover eens dat zoiets zinloos, hopeloos en wereldvreemd is. Wat ik van die mensen dan wel eens zou willen horen: wat zou er dan wel een goede oplossing zijn? Of vinden we dat eigenlijk geen probleem, dat de openbare omroep onze jongeren dreigt kwijt te spelen (ondanks de kei-coole initiatieven van VRT-startup)? Of vinden we heel die openbare omroep toch maar overbodig?
Zeg het maar, hé.
Perspectief 