Eerst en vooral: ik heb niets tegen cultuursites. Cultuursites zijn oké. Cultuursites zijn nodig. Meer nog: sommige van mijn beste vrienden zijn cultuursites. Denk ik soms.
En aansluitend: ik heb evenmin iets tegen Cobra.be. Mooie site, meteen al een eigen smoel, overzichtelijk, gevarieerd: meer kan je van een cultuursite niet wensen.
Veel minder geslaagd vind ik de advertentiecampagne, met name de banners die je her en der op websites ziet verschijnen. Een voorbeeld:
Zozo. Daar hebben die twitteratutti fan cosi-wozy’s niet van terug, hoor! Iederéén weet toch dat Twitter bol staat van hersenloos gebral, onzin als “ik ga kakken” en “ik ga boodschappen doen”, van totaal oninteressant gewauwel dus – in schril contrast met onze website, waar elk woord bol staat van betekenis, gewikt en gewogen is als ware het puur goudstof, en met zorg gekozen om de hoogstaande literaire werken die we hier behandelen niet teveel te schofferen.
Geinig hoor. Maar ook een beetje – hoe zal ik het zeggen? – bekrompen, eigenlijk. Niet meteen wat je van een cultuursite anno 2010 zou verwachten, toch. Is Twitter – en dan mag je het van mijn part zo onnozel noemen als je wil – ook geen cultureel verschijnsel? Of is Cobra.be een site waar enkel “Cultuur met een grote K” thuishoort? Een oase van intellectuele verpozing in de brij van banaliteit die het internet toch is?
En kijk hoe schattig: op de pagina waarop de campagne wordt aangekondigd vraagt men de bezoeker om… erover te twitteren.
Ik heb het even overwogen, maar vond het bij nader inzien niet interessant genoeg.
PS: Jaja, ik begrijp dat het eigenlijk al om te lachen is, maar een sector die onder het imago lijdt dat ze maar weinig voeling heeft met de rest van de wereld moet ervoor opletten dat ze die perceptie niet in de hand werkt. En dan heb ik het over de cultuursector en niet over de technologie-geeks, voor alle duidelijkheid. From Twitterfeed nog aan toe.