• Wie zit hierachter?

Perspectief

~ Over journalistiek, technologie en Gent. Soms ook niet.

Perspectief

Monthly Archives: November 2008

Gent in de sjakosj

28 Friday Nov 2008

Posted by perspectief in Gent, gsm, internet

≈ 4 Comments

Stadsmagazine / F-Twee / Bart Cloet (als ik me niet vergis)

copyright: Stadsmagazine / F-Twee / niet Bart Cloet, zoals hier eerst stond, maar wel dus de evenmin te versmaden Anne Deknock

 

 

Om naar uit te kijken: Gent in de sjakosj (ondanks de enigszins lullige projectnaam). Dat is een samenwerking van Stad Gent met Siruna (het vroeger Mobixx), een spin-off van het IBBT (op hun beurt bekend als niet-onverdienstelijk kwissersteam, héhé). 

Hiermee zou je met een “gewone” gsm moeten kunnen “surfen”. Op die manier kan je bijvoorbeeld op zoek naar beschikbare parkeerplaatsen, gegevens over evenementen, de openingsuren van winkels, de wachtdiensten van apothekers, enzovoort. Dat zou bovendien niet meer mogen kosten dan één sms-bericht per surfsessie. Dat meldde het Gentse Stadsmagazine vorige maand. 

Hoe een en ander precies in zijn werk gaat – en vooral: eruit zal zien – is nog altijd niet helemaal duidelijk, maar dit lijkt me alleszins een verdienstelijke poging om de enige barrière te slopen tussen de gigantische schatkamer aan informatie die het internet heet en de modale consument: de apparatuur.

Zelf ben ik de voorbije jaren lichtjes verslaafd geraakt aan smartphones, maar ik begrijp best dat niet iedereen het een zinnig idee vindt om honderden euro’s neer te tellen voor een toestel dat zwaarder en groter is dan een gewone gsm, na amper een dag opnieuw moet worden opgeladen, zowaar al eens durft vastlopen en je er voortdurend aan herinnert dat er weer een pak nieuwe e-mails zijn binnengelopen…

De vijand achterna

10 Monday Nov 2008

Posted by perspectief in ergernissen, evenement, internet, journalistiek

≈ 9 Comments

newspaperJe moet al een regelrechte fascist zijn – of bijvoorbeeld een fortuin hebben vergaard via traditionele media – om geen sympathie te hebben voor burgerjournalistiek. Wat mij betreft, blijft het echter bij sympathie. Ik ben namelijk allesbehalve onder de indruk van wat ik onder die noemer allemaal al heb zien verschijnen. En daar is helaas nauwelijks verandering in gekomen na het debat vanavond, ter afsluiting van BlogBoat 1.0 – Citizen Journalism, scenarios for the future. 

 

Dat Han Soete, die er Indymedia.be vertegenwoordigde, op vrij karikaturale wijze het verschil tussen zijn organisatie en de gevestigde media beschreef, heeft natuurlijk niet echt geholpen. “Als er ergens een sociaal conflict is of zo,” vertelde hij, “dan laten wij niet de pr-verantwoordelijke van de onderneming aan het woord, maar de actievoerders, de mensen die de strijd voeren. Wij zijn het die de mensen die in bomen kruipen aan het woord laten.”

Excuseer? Hoe vaak en hoelang komt de pr-verantwoordelijke van een bedrijf in beeld als pakweg het VRT-journaal verslag uitbrengt van een sociaal conflict? Lang niet altijd – vaak omdat zo’n bedrijf ten onrechte de pers niet te woord wil staan – terwijl de actievoerders wel altijd hun zeg mogen en willen doen. En hoe vaak zijn de actievoerders van het Lappersfortbos niet aan het woord gelaten toen ze aan de takken van de bomen hingen te bengelen? Zo uitzonderlijk is Indymedia dus helemaal niet.

En sinds wanneer is het verkeerd om een pr-verantwoordelijke aan het woord te laten als er zo’n conflict uitbreekt? Is je verslag dan zoveel rechtvaardiger als je maar één partij zijn zeg laat doen? De klassieke verdediging op deze kritiek is dat burgerjournalistiek een aanvulling wil zijn op klassieke media, om een kant van het verhaal te laten horen die in kranten of op radio en tv niet aan bod komen. Dat is, zoals ik hierboven al vermeldde, gewoonweg onjuist en bovendien geeft dat je niet het recht om een van de basisprincipes van goede journalistiek – woord versus wederwoord – aan je laars te lappen. Zeker niet als je “onvolledigheid” en “vooringenomenheid” als de tekortkomingen van de klassieke media ziet waar je een antwoord op wil bieden. The pot calling the kettle etc.

Wat ik wel van dit debat heb opgestoken, is dat mensen die hun energie in dergelijke uitingen van burgerjournalistiek stoppen eens moeten nadenken of ze wel voor de juiste aanpak kiezen. Bij heel wat mensen die hiermee bezig zijn, leeft de gedachte – niet geheel onterecht – dat de klassieke media heel sterk worden gestuurd door PR- of marketingspecialisten. Maar waarom hanteren ze dan niet gewoon dezelfde methode als “de vijand”? Als PR zo’n invloed heeft, waarom onderneem je dan geen PR-acties om de zaak waarvoor je wil vechten onder de belangstelling te brengen? Waarom bouw je dan geen relaties op met journalisten die je zaak genegen zijn – en dat zijn er wellicht meer dan je zou denken – zodat je hun kijk kunt beïnvloeden… en daardoor ook hun verslaggeving. Voedt journalisten met de informatie die ze niet krijgen van de instanties waar je een appeltje mee te schillen hebt. Vertel hen jouw verhaal op een overtuigende manier, zoals goede PR-mensen dat doen, en er zal zeker iets van blijven hangen – en in de coverage sluipen.

Een eigen medium lanceren, geloofwaardigheid opbouwen, een publiek opbouwen: dat is op zich al een hachelijke onderneming. En in deze tijden van information overload is het moeilijker dan ooit om een groot, loyaal publiek aan je te binden. Ik hoorde Soete zeggen dat Indymedia.be per maand zo’n 100.000 unique visitors over de vloer krijgt. Dat is niet onaardig, maar dat zijn grotendeels vast bekeerden – mensen die vast al hun ideeëngoed delen. Als ze er erin zouden slagen om pakweg een journalist van De Standaard een verhaal te laten brengen vanuit de invalshoek die zij belangrijk vinden, waarin dus aspecten aan bod komen die zij missen in de gebruikelijke berichtgeving, dan komt dat meteen bij een publiek terecht dat drie à vier keer zo groot is. Op één dag tijd! En waarvan een groot deel niet vertrouwd zal zijn met de betrokkenen of aspecten die op deze manier in de spotlights komen te staan. Daar bereik je volgens mij dus gewoon veel meer mee.

Nu, dat aspect is vanavond helaas niet aan bod gekomen. Hoewel er geregeld boeiende dingen werden verteld, stelde het debat volgens mij niet zoveel voor. Wat een idee ook om – zeker in dit web 2.0-tijdperk – te kiezen voor zo’n klassieke opstelling: drie experts en een moderator op een podium, en het publiek als in een theatervoorstelling in de zaal. Dat is gewoon vragen om weinig participatie van het publiek – wat dan weer in schril contrast stond met het onderwerp.

danmug1Wat ik uit de presentatie van Dan Gillmor, de expert inzake citizen journalism, wel heb geleerd, is dat er aan de klassieke ingrediënten van goede journalistiek – objectiviteit, betrouwbaarheid, enzovoort – best nog eentje mag worden toegevoegd: transparantie. Daar ben ik het volledig mee eens. Als De Standaard bericht over Umicore, zou onder dat artikel wat mij betreft altijd moeten worden vermeld dat de krant deel uitmaakt van een concern dat geleid wordt door de voorzitter van Umicore. Als De Morgen of Knack over de VTM schrijven of kritiek uiten op de VRT, dan mag daar gerust bij worden vermeld dat deze publicaties worden uitgegeven door een van de aandeelhouders van de VMMa, het moederbedrijf van de VTM. Laat de lezer in zulke gevallen zelf zijn conclusies maar trekken, maar hij heeft het recht dat te weten.

En tot slot: het is meer dan ooit noodzakelijk dat we verschillende media raadplegen als we op een deugdelijke manier geïnformeerd willen blijven over wat er in de wereld gebeurt. We moeten dus met z’n allen multi-mediafreaks worden.

Wetenschappelijk bewezen UFO’s

08 Saturday Nov 2008

Posted by perspectief in ergernissen, internet, journalistiek, wetenschap

≈ 2 Comments

Toen ik nog voor De Standaard werkte, schreef ik over de perikelen rond VRT-baas Tony Mary, het illegaal downloaden van muziek, het gefoefel met de licenties voor commerciële radiostations, en wat dies meer, maar de enige lezersbrieven die ik me kan herinneren, hadden te maken met… de tv-tips. Je weet wel: zo’n kort blokje tekst bij een van de tv-programma’s van die dag, waarvan je het om een of andere reden nodig vindt dat iedereen ernaar kijkt. Vreemd genoeg heeft niemand me er ooit van beschuldigd dat ik omgekocht was door de BBC. Het had nochtans gekund…

In de eerste tv-tip die me een boze lezersbrief (jawel, op papier) opleverde, had te maken met een of andere documentaire over een schip dat tijdens de oorlog tot zinken was gebracht. Om een of andere reden was ik ervan uitgegaan dat het een onderzeeër was, maar dat was buiten een of andere luitenant-kolonel ter zee (te land of in de lucht, ik weet het niet zo precies meer) gerekend, die me schreef:

Geachte,

De [naam van de boot, laten we hem “Jefke” noemen] was een machtige kruiser met zware kanonnen en nog van die dingen aan boord, en u maakt daar zomaar een duikboot van!

“Ge moest u schamen!”, stond er nog net niet bij. Ik vond die kritiek totaal niet terecht. Volgens mij was het eerder de vijandelijke partij die van die “machtige kruiser” een – weliswaar belabberde – duikboot maakte.

De tweede keer lag de oorzaak bij de ramp met de Hindenburg. ‘t Is altijd iets met die Duitsers. Ik had namelijk zoiets beweerd als “Op een gegeven moment vatte de helium waarmee de zeppelin was gevuld vuur…”. Terwijl het gebruikte gas eigenlijk gewoon zuurstof was – nota bene “geparfumeerd” met look opdat men iets zou ruiken als er een lek was. Ik denk dat er zeker een vijftal lezers van De Standaard in de pen zijn gekropen om me op die fout te wijzen.

Die fout vond ik extra vervelend omdat ik in wezen erg in wetenschap geïnteresseerd ben – al moet ik node toegeven dat ik mijn kennis vroeger vooral uit het maandblad Kijk haalde en tegenwoordig eerder uit het BBC-programma QI (daar heb je ze weer!) dan uit de wetenschapsbijlage van mijn oude werkgever.

nieuws1Daarom wou ik ook een aantal wetenschappelijke rubrieken aanvinken in de persoonlijke nieuwsselectie die je kunt maken op Nieuws.be. Groot was mijn verbazing toen ze daar blijkbaar heel lichtzinnig bleken om te springen met wat er zoal het epitheton “wetenschap” kan worden toegedicht. Parapsychologie kun je volgens mij namelijk aan geen enkele (échte) universiteit studeren, en met een diploma in de Ufologie geraak je volgens mij ook niet snel aan een goedbetaalde job. Zeker niet in tijden van economische crisis, zoals nu. Volgens mij heeft tegenwoordig zelfs de meeste geschifte bende losers ter wereld een aanwervingsstop ingevoerd. Een harde beslissing, ongetwijfeld, maar het zijn dan ook harde tijden.

CNN verkoopt show

05 Wednesday Nov 2008

Posted by perspectief in ergernissen, politiek, televisie

≈ 2 Comments

cnn_hologram

Gisterenavond (eigenlijk vanmorgen…) heb ik nog eens een paar uur zitten kijken naar de verkiezingsshow – geen licht gekozen term in dit geval – op CNN. Het was duidelijk dat deze zender ook meedeed aan de verkiezingen: die voor Best TV Station To Watch During Historic Events. Alles werd uit de kast gehaald om de concurrentie de loef af te steken.

1. Het multi-touch scherm. Eigenlijk een iPhone ter grootte van een flink uit de kluiten gewassen tv-scherm. Inzoomen, uitzoomen, draaien en keren, aantekeningen maken: de presentator die hier mee mocht spelen, goochelde er met fladderende handjes en gezwinde vingers op los.

2. Een virtueel Capitool, om de zetelverdeling in de Senaat te verduidelijken. Met zeteltjes die omklapten, waarbij langs de ene kant de naam van de Democratische, en langs de andere kant die van de Republikeinse kandidaat te zien was. Meerwaarde: zilch. Heb ik overigens maar één keer zien passeren.

3. Met veel bombarie aangkondigd: een soort hologram van een presentator die zich in Chicago bevond. (op de foto hierboven is te zien dat ze die technologie vandaag ook aan het gebruiken waren) Een echt hologram is het volgens kenners niet, en sceptici merkten op dat het beeld waarschijnlijk gewoon scherp is, maar opzettelijk aan de randen wat rafelig werd gemaakt omdat iedereen dat nu eenmaal verwacht van een hologram. Zoals Prinses Leia in Star Wars, bijvoorbeeld. Volgens de presentator in de studio hadden ze die technologie ontwikkeld om rustig te kunnen praten met iemand op een locatie waar heel veel volk staat. Excuseer? Waarom niet gewoon naar een rustig zaaltje in de buurt verkassen? Het kwam me voor dat dit staaltje van technisch vernuft heel omslachtig was, want daarna heb ik die dame alleen maar “gewoon” live in beeld gezien. En onverstaanbaar wegens… heel veel volk in haar buurt. Nee, serieus: een zaaltje. Valt te overwegen, vind ik.

Door al die technologische snufjes in de studio is het maar normaal dat je wat opgewonden geraakt, natuurlijk. Toen een handvol experts de gevolgen bespraken die de mogelijke verkiezing van Barack Obama zou kunnen hebben, zei er eentje:

If Obama wins, this will have an immediate and profound effect on how the US are perceived abroad. I believe this could be huge. At no point in our history, any single event has created such a boost to our image, that’s for sure.

Reactie van de man naast hem, een iets nuchterder type:

Well, except winning World War II, of course.

Waarop al de anderen plots veel belangstelling krijgen voor hun schoenen of de schermen voor hun neus. “Hé, is dat dat daar een hologram of zo? Knap, zeg…”

Twitterende Celebs: Een Vergelijkend Onderzoek

01 Saturday Nov 2008

Posted by perspectief in celebs, computer, gsm, internet, politiek, PR, Uncategorized

≈ 3 Comments

Een quizje: welke BA (Bekende Amerikaan) stuurde onlangs dit bericht de wereld in via Twitter?

Thinking about adopting a dalmation and getting a saddle.

Je kunt kiezen uit:

– Lance Armstrong
– Sarah Palin
– John McCain
– Barack Obama
– Gary Coleman
– Britney Spears
– Stephen Fry

In een echte quiz zou het waarschijnlijk een nek-aan-nek-race worden tussen Sarah Palin en Britney Spears (al kan ik me voorstellen dat een aantal deugnieten hun geld op Stephen Fry zouden durven zetten), maar het juiste antwoord is: Gary Coleman. Wie na 1970 is geboren – nét van de tiet af, met andere woorden – zal zich wellicht afvragen wie Gary Coleman is, maar daar dient Wikipedia dus voor. Ik ken hem eigenlijk alleen van de serie Diff’rent Strokes, bij ons – ik denk op een Nederlandse zender – te zien onder de titel Arnold. Dat was een enorm succes in die tijd, maar daarna is het van kwaad tot erger gegaan met het kindsterretje. De laatste jaren kwam hij enkel in de pers in verband met rechtszaken, zijn drankverslaving, zijn ietwat onprecieze rijstijl, zijn echtscheiding (die op tv werd uitgezonden!), enzovoort.

Maar nu is hij terug, op Twitter dan nog. Al is het allesbehalve zeker of het wel om de echte Gary Coleman gaat. Mocht dat zo zijn, dan is hij wel de koning van de zelfspot. Enkele van zijn meest recente berichten:

I’m auditioning to be a Chipmunk! In the bag because I’m actual size.

Boy did I wake up on the wrong side of the toddler bed this morning.

I once drank my weight in beer! It took like..THREE cans!

Na een berichtje op En Nu Even Ernstig ben ik een paar twitterende celebs beginnen “volgen”. Maar dat levert helaas niet veel op. De twitterende Lance Armstrong is wellicht wel de echte, maar helaas veel minder grappig dan Gary Coleman – om niet te zeggen: oersaai. Vaak dingen als “Had a great livestrong ride today. Taylor and I hammered it.” Of “Hit the gym, rode for a bit, checked out the new LAF world HQ (done year-end) and now getting the kids!!”. Oh well, het is natuurlijk zijn job niet om boeiend te zijn (en dat zijn mijn tweets ook vast niet).

Britney Spears is blijkbaar ook de echte, maar het lijkt er sterk op dat een of ander pr-mannetje haar handjes vasthoudt. “Had a great day! Just put the babies down for bed. We were able to sneak out and get halloween costumes.” En dat soort dingen. Ideaal om het beeld van de foute moeder wat bij te stellen, met andere woorden. Sommige van haar berichtjes worden bovendien gepubliceerd door iemand van “Team Brit”. Flauw…

De boeiendste BT (Bekende Twitteraar) is zonder twijfel Stephen Fry, die een halve wereldreis aan het maken voor een documentaire over verdwijnende kruiden (of wat bedoelt hij met “disappearing species”? :-)). Overal waar zijn gsm een signaal opvangt, stuurt hij Tweets. Af en toe slaagt hij er ook in zijn droge humor in zo’n berichtje te stoppen.

Snakes, a chameleon, three leaf-tailed geckos: the best jungle I’ve ever been in. Nosy Mangabe rocks.

Lawks what a day, I’m on the 4th biggest island on earth, over 80% of whose plant life is unique and I’ve been talking about Ross and Brand!
(verwijzend naar de perikelen rond Jonathan Ross en Russel Brand) 

Ah me! Just had a foot massage. Head massage in the morning, foot in the evening. Should have had a tummy rub at lunchtime…

Ronduit ontgoochelend zijn de Twitter-activiteiten van de protagonisten in de strijd om het Witte Huis. Obama – of beter: iemand uit zijn team – laat gewoon geregeld weten waar hij zal spreken en hoe je de toespraak kunt volgen.

In Des Moines, IA “Early Vote for Change” rally. Watch it live at http://my.barackobama.com/livestream

Het team van Sarah Palin doet doorgaans net hetzelfde, afgewisseld met berichtjes waarin allerlei vaags wordt geïnsinueerd over Obama. De tweets van McCain zijn gewoon nog erger: die gaan bijna allemaal over Obama. “Hij” stuurt vooral links naar commentaren van ongetwijfeld ultraconservatieve politieke analisten die hun gal spuwen over McCains tegenstander. Zielig, gewoon.

Moraal van het verhaal: wie dacht dat hij via Twitter iets (boeiends) te weten zou komen over onze bekende medemens, komt negen op de tien keer bedrogen uit. Maar wie had eigenlijk iets anders verwacht?

Populaire berichten

  • Ondernemers zijn kei-cool

Gepalaver

  • November 2016
  • June 2016
  • October 2015
  • June 2015
  • November 2014
  • May 2014
  • April 2014
  • February 2013
  • September 2012
  • March 2012
  • February 2012
  • December 2011
  • April 2011
  • September 2010
  • February 2010
  • November 2009
  • September 2009
  • July 2009
  • April 2009
  • March 2009
  • February 2009
  • January 2009
  • December 2008
  • November 2008
  • October 2008
  • September 2008
  • August 2008
  • June 2008
  • May 2008
  • April 2008
  • March 2008
  • February 2008
  • January 2008
  • December 2007
  • November 2007
  • October 2007
  • September 2007
  • August 2007
  • July 2007

En verder…

  • Wie zit hierachter?

RSS & zo


"RS Wie???" Hier wordt alles duidelijk (hoop ik toch). Zelf gebruik ik RSS Popper in combinatie met MS Outlook. Werkt prima!

View Frank De Graeve's profile on LinkedIn Frank De Graeve's Facebook profiel

Diskleemer

De mensen waarvoor ik werk (Quadrant Communications) en ik komen goed overeen, maar dat wil daarom niet zeggen dat we het altijd eens zijn. Zij kunnen dan ook niet aansprakelijk worden gesteld voor wat ik hier allemaal uitkraam. Het zou wat zijn. A licky boom-boom down nog aan toe!

celebs collega's computer ergernissen evenement fotografie Gent gsm het leven humor internet journalistiek kinderen krant media medische toestanden Microsoft misdaad muziek ontspanning politiek PR radio reclame taal televisie tijdschriften Uncategorized verkeer werk

Create a free website or blog at WordPress.com.

Cancel
Privacy & Cookies: This site uses cookies. By continuing to use this website, you agree to their use.
To find out more, including how to control cookies, see here: Cookie Policy